Büyümek

Büyüdükçe uyarladık..

     Her ikimizde doyamamıştık çocukluğumuza..en sevdiğimiz oyunda hala evcilikti..büyüdükçe onuda uyarladık tabii kendimize.

-oyuncak bebeklerimizin yerini bizler aldık.. İkram edilen kahvenin yerini bira.. Evlerin yerini soğuk kaldırımlar, gecelerin yerini uykusuzluk, gülüşmeleri  sevişmelere uyarladık..

  He bir de,  akşam olunca evlerimize dönmeyi bilemedik biz.. Belki de 'yemek hazır baban da gelmek

üzeredir hadi artık ' diye çağıranlarımız  olmamıştı ya da  zaman kavramımız yoktu bilmiyorduk gündüzü geceyi, ayıramıyorduk hala birbirinden.. Dedim ya bilmiyorum, her neyse işte ; öylesine ciddiye almıştık ki bu oyunu uzun yıllar ara vermeden devam ettik..sonra ne mi?  Sıkıldı sonraları.. Ardından sıktı.. Ve, sonunda gitti.benimde biram bitmişti zaten, az kalsın ayılıp üzülecektim ki yeni bir oyun arkadaşı buldum kendime..  Büyük ihtimal o da diğerlerinden sıkılıp gelmişti bana  ya da tamamen oyunu bozup gelmişti .. Katıldı oyunuma.. Şimdilerde oynuyoruz..içkimi tazeledi ; yeni bir tane de kendine açtı,  oyunun tek şartı da buydu ya zaten ! Şişenin dibini görmemeliydik.. Ayılmamalıydık.. Yoksa oyun biterdi ve evlerimize dağılırdık..

H.N.K